KUNST

Kunst heb ik altijd al een bijzondere kwestie gevonden. Voor de een betekend het alles, en voor de ander helemaal niets. Neem nou 'de Nachtwacht'. Veel mensen vinden dit een prachtig schilderij, terwijl anderen er geen hol aan vinden. Kunst is zo persoonlijk, en zo verschillend. Wat de een mooi vind, vind de ander lelijk (en andersom). Wat ik vooral een interessant vraagstuk vind, is wanneer je iets nou eigenlijk 'kunst' mag noemen. Een voorbeeld is het kunstwerk 'Fountain' van Marcel Duchamp. Nou ja, kunstwerk, eigenlijk is het gewoon een omgekeerde pisbak (oh nee, een urinoir heet dat, excusez-moi).



Persoonlijk vind ik dit nou niet echt kunstig, maar zo was het ook niet bedoeld. Duchamp wilde kijken hoe ver hij kon gaan, door een random voorwerp op een andere manier tentoon te stellen en zijn naam erop te schrijven. Een ander voorwerp is het schilderij 'Ceci n'est pas une pipe' van van favoriete schilder René Magritte. Toen ik de clou nog niet snapte, bleef ik maar denken "maar het is toch wel een pijp?" En dat is ook precies wat Magritte hiermee bedoelde. Hij wilde dat mensen gingen fantaseren wat het schilderij dan wél kon zijn, terwijl het inderdaad maar 'gewoon' een pijp was.



Kunst hoeft dus niet altijd mooi te zijn, als het je maar aan het denken zet. Toch hou ik persoonlijk meer van figuratieve, realistische kunst. Moderne kunst is 9 van de 10 keer iets wat me niet aanspreekt. Toch zijn er heel veel liefhebbers van dit genre, en wordt er flink wat geld verdiend aan een modern schilderij. In het kader van 'het gaat niet om de inhoud, maar op de manier waarop je het verkoopt', heb ik zelf ook wat 'kunst' bedacht. Want wat zij kunnen, kan ik ook!

"De vergankelijkheid"

Op het eerste gezicht zou je denken dat dit gewoon een lege theemok met een koekpapiertje zijn, maar niets is minder waar! Deze foto symboliseert de vergankelijkheid van het individu, de korte duur van het leven. Het tijdelijke proces van dit alles, slechts toegestaan voor een beperkt aantal jaren.

"De vervreemding van het innerlijke wezen"

Hierboven zie je niet, zoals simpele, oncreatieve zielen misschien denken, een wazige foto van een garnaal.

Nee, hierboven is de verdwaalde ik te zien. Een geabstraheerde versie van het individu, een zoek geraakte persoonlijkheid.

"Het worstelende individu"

 Zie hier een vechtende ziel, opgeslokt door de zwarte massa van anonimiteit. Een individu dat probeert uit de strakke banden van de maatschappelijke levensritme te breken, opzoek naar zijn ware persoonlijkheid.

Hopelijk snap je wel dat ik dit niet meen he? Deze foto's zijn inderdaad gewoon random afbeeldingen, vaak niet eens zo mooi ook. Maar zeg nou eens eerlijk, hoe mooi is de Mona Lisa nou eigenlijk? Om eerlijk te zijn vind ik er helemaal niks aan. Het is gewoon een vrouw met een scheve glimlach, niet meer en niet minder. Het hele schilderij is ook niet uitzonderlijk mooi geschilderd of zoiets. Nee, het is alleen maar het verhaal achter het kunstwerk dat het zo bijzonder maakt.
Het lijkt misschien een makkelijke manier om geld te verdienen, maar dat valt nog tegen. Voor iedereen die denkt: "Ha, ik maak een foto van een omgevallen prullenbak en hoppa kom maar hier met dat geld...", wacht heel even. Je moet natuurlijk wel weten wanneer je dit kunt flikken he. Als een gevierd kunstenaar een schilderij maakt van een sok, zal dit door de meeste mensen wel geaccepteerd worden. Maar wanneer je als onbekende, net beginnende schilder begint met dit onderwerp, zal er veel minder interesse zijn voor je schilderij. Het is helaas altijd hetzelfde liedje: je moet eerst beroemd zijn voordat je pas echt rijk kunt worden met (bijna) niks.