De leraar, een noodzakelijk kwaad.

Leraren. Je hebt ze in allerlei vormen en maten (zowel letterlijk als figuurlijk). Ik zit nu in 5 havo en ik heb er al aardig wat voorbij zien komen. De gemiddelde leraar is niet streng, maar ook zeker niet aardig. Zijn of haar lessen zijn redelijk saai, maar niet zó saai dat je ook werkelijk in slaap valt. Echt iets spannends gebeurd er niet onder de les, laat staan iets grappigs. Een goed voorbeeld van een gemiddelde leraar is mijn leraar aardrijkskunde. Op sommige dagen vind ik de les redelijk interessant. Meestal kijken we dan een dvd, iets over vulkaanuitbarstingen ofzo. Dat vind ik nog niet eens zo heel saai. Maar wanneer het onderwerp 'poelgronden' is, haak ik af. Deze leraar is gewoon, zoals de meesten bij mij op school.
Een goede leraar kom je zelden tegen. Wanneer is iemand eigenlijk een goede leraar? Als hij of zij extreem grappig is? Ik moet je bekennen, ik heb nog nooit een grappige leraar gehad. Áls een leraar al grappig is, dan is dat meestal niet expres. Wij hadden in de brugklas een leraar die zijn hond nadeed tijdens een hagelbui. Met zijn handen boven zijn hoofd en hupste hij op en neer. Kijk, dat is nou grappig.
De 'tante Rosie - tanderosie' grap van mijn lerares verzorging in de tweede klas was dat niet.
Op mijn lijstje met rare docenten staat zowieso mijn lerares Duits uit de tweede. Dat was, om het zo maar even te zeggen, een kleurrijk type. De opmerking 'Je doet je mond dicht of je doet de deur achter je dicht' kwam gemiddeld zo'n drie keer per les voorbij. Mevrouw L. hield niet zo van afwisseling.
Iets anders is mijn huidige lerares Frans, die het leuk vind om zoveel mogelijk vreemde uitdrukkingen te gebruiken. Ze heeft het regelmatig over 'imput' en 'stoeien met werkwoorden', maar elke les komt er wel een nieuwe uitdrukking bij. Vandaag had ze het over 'het bos der woorden', en gisteren nog over 'woorden sprokkelen'. Toen ik vandaag mijn cijfer voor de laatste toets te horen kreeg, keek ik blijkbaar nogal verbaast. "Je moet het nog even laten landen hè?" zei ze. Ik knikte wijs, ook al had ik geen idee waar ze het in godsnaam over had. Later kreeg ik de vraag om de leestekst te verklaren. Dat was toch iets lastiger dan gedacht (misschien zou het helpen als ik niet de halve les snorren in mijn schrift zat te tekenen). "Ga eens opzoek naar kapstokken," was het advies. Het duurde even voordat ik doorhad dat ze het over 'kapstokwoorden' had, de belangrijkste woorden in de zin.
Mijn leraar Nederlands heeft hetzelfde probleem. Ook hij houdt er nogal vreemde uitdrukkingen op na. Een stift is niet gewoon een stift, nee, dat heeft een 'stiffie'. "Geef me dat stiffie 'es aan..." Ik weet niet waarom, maar het klinkt grappig. Verder heeft hij de gewoonte om op random momenten in een zin "Oh my God" te roepen, wat ook een hilarisch effect geeft. 

Ik zou nog wel meer voorbeelden kunnen noemen van rare uitspraken van leraren, maar dat zou me veel te veel tijd kosten. Die tijd zou ik beter aan mijn huiswerk kunnen besteden. Want dat is iets waar elke leraar het mee eens is: huiswerk gaat vóór!