Irritante uitspraken #2

Wazzup dushi's, alles flex? Hier weer een nieuwe post over mijn taalirritaties. Een voorbeeldje hiervan: regel 1 van deze post. Vooral als mensen zo heel lijzig 'Hé dude, wazzuuuuup?' zeggen. Dat klinkt gewoon dom. Lees verder als je wil weten wat ik nog meer dom vind op taalgebied.

---------------------------------------------------------------------

---------------------------------------------------------------------

"Beter doe je dat even niet!"
Ja, ik geef het toe. Ik ben een hypocriete *** wat deze uitspraak betreft. Ik zeg het namelijk ook wel eens. Maar wanneer ik dit zeg denk ik altijd: waarom zeg ik dit in godsnaam? Het klinkt eigenlijk best wel dom, alsof je niet goed Nederlands spreekt ofzo.


"Helemaal leutig!"
Dat zegt mijn nicht altijd. Het betekend eigenlijk gewoon leuk, maar dan op een stommere manier.


"En toen gaf hij die boek aan mij..."
Kijk, als iemand die pas in Nederland woont deze fout maakt, dan vind ik het niet zo erg. Maar als je hier al een tijdje woont of hier zelfs geboren bent, dan is het voor mij een ander verhaal. Is het nou zo moeilijk om even te onthouden wanneer je die of dat gebruikt? Voor sommigen blijkbaar wel.

"Morgen chillen met m'n mooiboy/dushi/ventje/mannetje"
Ik krijg meteen een mentale schurftaanval wanneer iemand zoiets zegt. Oh mensen, wat vind ik dit erg. Waar dat 'mooiboy' vandaan komt, geen idee. Dushi vind ik soms nog wel grappig, mits het sarcastisch wordt gebruikt. Maar wanneer ik een 14-jarige serieus over een 'date met dushi' hoor praten, wordt ik toch enigszins wanhopig. Wat is er mis met 'vriend' of 'vriendje'? Of ben ik nou hopeloos ouderwets?
Nee, dan dat -tje erachter. Mannetje, ventje. Ik vind het allemaal even zoetsappig. Bovendien klinkt het ook een beetje kleinerend. "Vanaaf lekker met ventje naar de film." Ik weet niet hoor, maar ik zie dan eerder een 3-jarige kleuter voor me dan iemands vriend.

"Het is goed toeven hier!"
Dat wordt bij ons in de familie ook meer dan eens gebruikt. En elke keer denk ik weer: mensen, moet dit nou?

"Wat een lekker gek mens."
Dit wordt meestal gezegd over een vrouw (meestal achterin de vijftig) die gebatikte paarse tunieken met gele bloemen draagt, en altijd luidruchtig en aanwezig is. Het type vrouw dat op haar zestigste een cursus 'breien met Alpacawol' in de Himalaya volgt. Zo'n soort iemand.

"Gewoon, omdat het kan!"
Ook iets dat ik soms wel eens zeg, terwijl ik er eigenlijk best wel een hekel aan heb. Wat ben ik toch en raar wezen.

"Dag mensen van het goede leven."
Een openingszin die geloof ik alleen door 60-plussers wordt gebruikt, maar dat maakt hem niet minder irritant.

"Wat heb jij een mooie bolle toet!"
De dingen die mensen tegen baby's zeggen hebben me altijd al gefascineerd. Ik vind het zo'n achterlijk tafereel: de trotse tante die boven de wieg hangt en het kind verteld dat 'het de ogen van papa en de toet van mama heeft'. Yuk. De baby begrijpt absoluut niet waar je het over hebt, dus in feite sta je tegen jezelf te praten. Bovendien vind ik het woord toet gewoon dom. Woorden als toetendoekje kan ik dan ook echt niet uitstaan.

"Vanavond weer stadje met ... en ..."
Ook erg is "Vanavond dansje doen met..." gevolgd door een aantal namen. Facebooktaal waarvan ik altijd spontaan jeuk krijg. Wat is dat met die verkleiningen? Stadje? Dat klinkt zo kinderachtig. Bleh.

---------------------------------------------------------------------

Dat was mijn praatje voor vandaag.
Tot de volgende x!